Na Boże Narodzenie

Za wszystkie miłe słowa pod poprzednim wpisem - z serca dziękuję.

Zaledwie kilka dni dzieli nas od wigilijnej wieczerzy. Jeszcze jest coś do przygotowania, do upieczenia, do sprzątnięcia...

Ale nawet jeśli nie każde okno będzie lśniło kryształowym blaskiem, nie każdy kącik świecił wypucowaną czystością, nie każde ciasto wyrośnie pod niebo a w którejś potrawie troszkę zabraknie soli, to popatrzcie przy świątecznym stole na swoich bliskich, pomyślcie o wyszeptanych wigilijnych życzeniach i przełamanym opłatku, radujcie się sobą w tych zabieganych i nerwowych czasach. 

Rozmawiajcie i bawcie się wspólnie; czas tak szybko mija i w bezwzględny sposób przemienia teraźniejszość we wspomnienia a potem w tęsknoty.  Budujcie razem to, co kiedyś, w przyszłości, będzie kanwą opowieści rodzinnych rozjaśnianych blaskiem choinkowych światełek.

Wesołych Świąt!

Zwierzęta

Nie mam na myśli osiołka, wołu  ani owieczek, które tradycyjnie wiążą się z Bożym Narodzeniem.

Niedużą serię kartek poświęciłam czworonożnym domownikom. Oczywiście pocztówki przeznaczone są dla ich właścicieli.

Kto ma (lub miał)  psa albo kota wie, że przedświąteczna krzątanina udziela się także zwierzętom i że chcą uczestniczyć we wszystkich wydarzeniach.

I jeden wyjątek: 

Aniołki

Małe, urocze aniołki świetnie wpisują się w świąteczny klimat. 

Jednego nawet zamknęłam w szklanej kuli:

Bombki

Następny odcinek zamęczania was, czyli chwalenia się ☺ moimi produkcjami.
Tym razem temat najbardziej tradycyjny.

Dzwonki

Druga porcja świątecznych kartek, które w tym roku udało mi się w większości uwiecznić po wykonaniu -  na pamiątkę - więc mogłam je pogrupować tematycznie. 

I znowu pocztówki na święta

Witam wszystkich! 
Jestem, żyję i mam się aktualnie całkiem nieźle, choć za mną koszmarny remont łazienki ( wszędzie pył!)  a do tego jakieś długodystansowe przeziębienie z kaszlem.
No, ale - było, minęło ☺.

Na wielu blogach od dawna podziwiam bożonarodzeniowe prace, sezon w pełni. Ja też nie próżnowałam i teraz kilka kolejnych wpisów poświęconych będzie nadchodzącym świętom.    

Na początek roku szkolnego

O święty Jacku z pierogami! 

Miało mnie nie być dwa, trzy tygodnie a zrobiły się z tego dwa miesiące. Moich wakacji była w tym jedynie cząstka, ale miałam różnych gości; no i czas zleciał. Chwilami czuję się jak Biały Królik z "Alicji w krainie czarów"

Chciałabym mieć w planie na  najbliższe dni wyłącznie robótki, ale nic z tego! W poniedziałek rusza generalny remont łazienki; obawiam się, że sąsiedzi mnie znienawidzą. 

Długa rozłąka z kalką obudziła potrzebę zrobienia czegoś. Ale żeby nie tylko "do szuflady"...

Skoro rozpoczął się rok szkolny, pomyślałam o zakładkach dla dwóch sympatycznych dziewczynek, których, co prawda, nie znam osobiście, ale wiele o nich słyszałam od ich mamy. 

Na wszelki wypadek zakładki są prawie jednakowe, ale zadedykowane:

Mam nadzieję, że się przydadzą.

Co jest w środku?

Dziękuję za pozytywny odbiór mojej pracy z motylim szablonem, dziękuję za wszystkie komentarze pod poprzednim wpisem.

A dziś o czymś zupełnie innym, ale równie istotnym. 
Każda pocztówka ma jakieś wnętrze - miejsce, gdzie można napisać życzenia czy pozdrowienia.

Jestem zdecydowaną przeciwniczką drukowanych odgórnie przesłań, choć to częsta praktyka w pocztówkach dostępnych w handlu; traktuję to jak rodzaj ubezwłasnowolnienia: dlaczego niby ktoś wie lepiej co JA chcę napisać, czego życzyć adresatowi?

Początkowo wklejałam pojedynczą białą kartkę, potem kartkę podwójną - składaną - również białą.
Od pewnego czasu wklejam do moich pocztówek arkusik do wpisania życzeń połączony z ozdobną cienką kalką, która jest z wierzchu: 

Na zdjęciu dwa "środki" otwarte i trzy złożone.

Ostatecznie w kartce wygląda to tak:

Podklejam tylko krawędź wewnętrzną - tuż przy złożeniu kartonika.

Teraz żegnam się z wami na tydzień (a może nieco więcej), bo pora na krótkie wakacje, ale mam też prośbę: jeśli są tematy, które was w technice pergaminowej interesują, napiszcie w komentarzach. Postaram się o tym opowiedzieć w przyszłości.
Ahoj przygodo! ☺ 

Motyle

Do tej kartki podkolorowałam tło znaną już metodą a oprócz tego skorzystałam z  metalowego szablonu - blaszki, która fachowo nazywa się Multi Grid. Jeśli chcecie zobaczyć ile i jakie blaszki są dostępne, zamieszczam link:  grids

Moje motyle wyglądają tak:

Jeśli będzie jakaś kolejna okazja ( i wyrazicie zainteresowanie), to opowiem, jak taki szablon wykorzystać.

Pogodnego i udanego weekendu! 

Tulipa gesneriana L.

... czyli tulipan ogrodowy.

Czas kwitnienia tych bardzo pięknych kwiatów już minął, ale w moich papierkach znalazłam obrazek , który zrobiłam kredkami i postanowiłam wykorzystać jako kartkę.

Dla czytających

Nie rozpieszcza nas lato pogodą i warto mieć jakiś plan B. Na gorsze dni przygotowałam sobie trochę książek.

Jestem tradycyjną czytelniczką, nie zachwycają mnie elektroniczne czytniki mimo ich niewątpliwych zalet - głównie pojemnej pamięci. Mnie cieszy klasyczny duet, czyli drukowana książka i ja.

Dlatego potrzebuję zakładek:

PS. Dzień zapowiada się pięknie, ale moja radość jest bardzo umiarkowana - mam umówioną wizytę u dentysty; brrrrrrrrrr...

  

Kolorowana kalka w praktyce

Po części teoretycznej pora na zastosowanie. 

Tak jak obiecałam - kartka, której tło kolorowałam roztartymi pastelami olejnymi:

Jeszcze tylko dodam, że po narysowaniu ramki ( i przed jej wytłoczeniem) starłam gumką kolory w tym miejscu, żeby ramka była całkowicie biała.

Do motywu kwiatowego użyłam gotowego szablonu i farby Pintura Pergamano; może będzie okazja i o tym porozmawiać.

Portret lata

Pochylałam się nad białym obrazkiem a potem kolorowałam kalkę i ledwo zauważyłam, że przyszło lato.

Nie wiem, jakie będzie; mam nadzieję, że pogoda zadowoli wszystkich.

Może powinno tak wyglądać?

Bardzo dziękuję za komentarze pod poprzednim wpisem. Szczególnie Carol, która napisała o jeszcze jednym sposobie kolorowania kalki: można użyć kolorowej drukarki i wydrukować wybrane tło korzystając z zasobów własnych albo internetowych. W takim przypadku ważne jest, by przed dalszą pracą atrament na kalce bardzo dobrze wysechł.

Prace nad moją kartką z kolorowanej kalki trwają ☺

Porozmawiajmy o kolorach

Oglądacie u mnie ciągle wszystko na biało i na biało, do znudzenia. Można  nabrać przekonania, że kalka jest monotonna. Nic bardziej mylnego, o czym chcę wam opowiedzieć. Może nie na raz, bo temat obszerny, przestaniecie czytać w połowie albo jeszcze prędzej i okażę się przeciwskuteczna. 

Zacznę od kolorowego tła.
Można kupić barwną kalkę w jednym kolorze albo cieniowaną. Można, ale nie trzeba, bo jest sposób na to, żeby od ręki mieć "własne" kolory.
Potrzebne będą pastele olejne albo kredki atramentowe, papierowa chusteczka i aromat (np.waniliowy) w buteleczce. Intensywniejszy kolor dadzą pastele.
Jak to zrobić?
Arkusz kalki zamalowujemy wybranymi kolorami (lub jednym) dość stanowczo, ale raczej w jednym kierunku:

Składamy dość grubo papierową chusteczkę - można owinąć ją na palcu - dodajemy odrobinę olejku i zaczynamy rozcierać kolory:

   Robimy to do uzyskania właściwego efektu. Intensywność koloru można regulować w dowolnym momencie; po prostu rysujemy nowe "mazuły" i rozcieramy starannie. 

Dalej to już jak z każdą inną pracą: rysowanie, wytłaczanie, wycinanie.

Dodam jeszcze tylko, że kolorujemy po stronie, która będzie stroną lewą, więc położenie kolorów wyjdzie na odwrót.
I to właściwie tyle.
Z pokolorowanej własnoręcznie kalki zrobię oczywiście kartkę i zobaczycie jak wygląda, i czy gra jest warta świeczki  ☺

Obrazek - finał

Wycinanie zakończone. 
Nie umiem - niestety - korzystać przy tej czynności z podkładki, praca odbywa się w rękach, więc opuszek lewego palca wskazującego zazwyczaj trochę na tym cierpi... cóż, straty przecież muszą być! :-)
Zostało ostatnie zadanie do wykonania. Na początku wspominałam, że będą zmiany w stosunku do oryginału. Jeśli pamiętacie - na środku był kwiat. Mnie ten kwiat nie pasuje do koncepcji obrazka ściennego; pocztówka - tak, ale obrazek - nie.
Odkładałam myślenie nad nową koncepcją środka  jak Scarlett O`Hara ("Pomyślę o tym jutro"), no ale ten dzień właśnie nadszedł.

Zdecydowałam, że wrysuję w środek pomniejszony kształt wewnętrzny obrazka i wypełnię go krzyżykami ( znów wycinanie!) na przemian z maleńkimi tłoczonymi kwiatkami. W miejscach, które wydały mi się zdecydowanie zbyt puste przykleiłam większe kwiaty wycięte z kalki dziurkaczem. No i na koniec kwietna ozdoba w centrum. Każdy kwiat ma perełkowy środek.  
Nareszcie gotowe:
   

Obrazek oddany do wręczenia - mam nadzieję, że zyska aprobatę.
Teraz idę szykować się do wydłużonego weekendu (pogoda? deszcz?), ale  później pozawracam wam głowy na całkiem inny temat - również pergaminowy.

Obrazek - cz.II

Zacznę od odpowiedzi na pytania zainteresowanych.
Jeśli chodzi o narzędzia - kilka lat temu działało w Polsce przedstawicielstwo firmy Pergamano. która jest oficjalnym producentem i dystrybutorem wszelkich akcesoriów do tej techniki oraz wydawcą wielu pięknych i pożytecznych publikacji. Tam też w 2010 roku zdawałam jako jedna z pierwszych (i nielicznych, bo jest nas w Polsce dwadzieścia parę) praktyczny egzamin oceniany i certyfikowany w Holandii. I mam nawet stosowny dokument, który uprawnia do nauczania techniki pergaminowej. 
A, co tam, pochwalę się:

Co jest aktualnie w ofercie można zobaczyć tu: Pergamano International .
Moje narzędzia, mazaki i niektóre pastele olejne  pochodzą z tego właśnie źródła i muszę przyznać, że na trwałość narzekać nie mogę. Aż się zdziwiłam, ile to już czasu minęło!
Oczywiście warto poszperać w sieci w poszukiwaniu przyborów w naszym kraju.
Powiedzmy sobie: jest to swego rodzaju inwestycja i trochę nakładów pieniężnych wymaga. Ale jest też dobra wiadomość. Zajrzyjcie tu i jestem głęboko przekonana, że dla osób jeszcze niepewnych swoich zamiarów i chcących sprawdzić się w technice pergaminowej to jest znakomite rozwiązanie. 
 
A mój obrazek leżakował sobie spokojnie i teraz znowu kalka wygląda ładnie:

Pora na pracę nad szczegółami. Biorę kulkę o średnicy 1,5mm i zabieram się do wytłaczania różnych elementów rysunku. Tłoczy się po lewej stronie delikatnymi ruchami od krawędzi ku środkowi. Dlaczego delikatnie? Ponieważ wszystko odbywa się na miękkiej podkładce, każdy ruch zostawia ślad na kalce. Lepiej powtórzyć czynność niż raz nacisnąć za mocno i za głęboko. Warto często sprawdzać rezultaty pracy i korygować na bieżąco. 

I tak to mniej więcej wygląda na końcu pracy. Kalka znowu poleżała w książce, ale tylko parę godzin.

Odrysowując schemat na kalce zaznaczyłam kropeczkami narożniki ramki, w której zamknąć ma się praca. Teraz przekładam kalkę na regularną siatkę (blaszka z dziurkami), dopasowuję kropeczki w pionie i poziomie i pojedynczą igłą robię perforację brzegową. 

Tu widać dobrze tę blachę. To także jedno z moich nieocenionych narzędzi. Świetnie ułatwia dziurkowanie w rozmaitych konfiguracjach, także przy robieniu ażurków i rozmaitych koronek.  

A teraz będzie ostro - dosłownie i w przenośni. Do pracy ruszają nożyczki i narzędzie z dwiema igiełkami. Własciwie odwrotnie - najpierw perforuję miejsca, które mają być wycięte i dopiero potem wycinam. O samym wycinaniu będzie kiedyś oddzielnie.

O nożyczkach można by napisać całą epopeję. Bez nich ani rusz w tej technice. W dodatku muszą spełniać absolutnie generalny warunek: dobra jakość i cieniutkie idealnie dopasowane czubki. Mam jedne ukochane, już nieco sfatygowane, ale niezawodne. 

W następnym wpisie zaprezentuję prace wykończeniowe i pokażę gotowy obrazek.

PS. Wosk jest twardy i wygląda podobnie do świecowego.

Obrazek (wall decoration) - cz.I

Zapraszam do zaglądania przez moje ramię. Będzie na waszych oczach powstawał obrazek, który zostanie oprawiony i stanie się prezentem. Mogę mówić otwarcie, bo potencjalna obdarowana bloga nie wizytuje.

Przygotowałam rysunek-szablon, kalkę, piórko i tusz oraz taśmę malarską. Wszystko leży na podkładce, która jest moim ulubionym sprzętem podstawowym. Po pierwsze jest duża i wygodna, po drugie - swoją konstrukcją przypomina trochę okładkę książkowego kalendarza: wierzch ma gładki i twardy a spód miękki, taki lekko "tapicerowany". Na tej miękkiej stronie rysuję i wytłaczam prawie wszystko.
Dla porządku dodam, że korzystam z projektu Doroty Holness zamieszczonego w Parchment Craft w sierpniu 2013 roku.
Nie wszystko będzie tak samo, ale tak już mam, że zmieniam sobie to i owo.

No i zaczynam od odrysowania na kalce konturów. Ten wąski kawałek ciemnego papieru wsuwam co jakiś czas miedzy kalkę a szablon, żeby sprawdzić czy nie opuściłam jakiegoś fragmentu. Jak się odklei kalkę, będzie trudniej. 

Rysowanie skończone. Piórko umyte, tusz schowany. Teraz do akcji wkracza narzędzie kulkowe 1mm i nim wytłoczę wszystkie białe linie. Oczywiście -po lewej stronie.

Powoli wyłania się tłoczenie. Obok kulki leży mały pojemniczek - to wosk. Bardzo polecam, wystarczy narzędziem dziubnąć powierzchnię wosku i już praca toczy się znacznie łatwiej.

Gotowe. Wszystkie linie zrobione, Widać przy tym, że kalka już reaguje na wytłaczanie i zaczyna lekko falować.

Nie bacząc na to, zrobię jeszcze pierwsze delikatne tłoczenia wewnątrz dużych elementów. Żeby uniknąć widocznych pasów, zmieniam kulkę na większą - 6mm  - i wybielam poszczególne płaszczyzny. 

Teraz już wyraźnie widać, że kalka jest mocno "zmęczona". Dlatego powędruje na dzień między kartki grubej książki i jeszcze dołożę solidny mosiężny przycisk na wierzch. Odpocznie i wyprostuje się widocznie.
Zatem - do następnego wpisu!

PS. Jeśli na bazie tej pracy (lub obok tematu) macie jakieś pytania, bardzo proszę pytać - chętnie odpowiem.

Kuszenie wiosny

Co za pogoda!

Koniec ubiegłego tygodnia zapowiadał wreszcie dawno wyczekiwane ciepło, a wczoraj za oknem prawdziwa śnieżna zadymka. Dzisiaj z kolei najpierw słońce i zaraz znowu poprószyło białymi drobinkami.

W mojej nowej kartce pojawiły się motyle - zwiastuny wiosny.

Ale wszystko jest na biało, żeby pasowało do kaprysów aury ☺

Wielkanoc

Tę kartkę dedykuję wszystkim moim Obserwatorkom i Komentatorkom 

z najlepszymi życzeniami szczęśliwych i radosnych Świąt

O kartce ślubnej

Stanęło przede mną poważne zadanie: kartka dla nowożeńców.

Pierwsza myśl - oczywiście kalka. A zaraz za nią druga myśl - ale dlaczego kalka??

Ja tu teraz rozwinę skrzydła i będzie na bogato, kolorowo, piętrowo i zachwycająco. Wyciągnęłam co tam miałam,kolorowe kartony i papiery, paski do quillingu, nasypałam wiórków, koralików i dźetów, kwiatków i wstążeczek.

Teraz muzo szalej!

Cisza.

A ja siedzę i czekam. Patrzę na te wszystkie dobra i czekam na pomysł.

I nic.

Miałyście tak kiedyś? Okropne uczucie.

Kolejne próby złożenia  stosownej do okoliczności całości jakoś do mnie nie przemawiały. Oj, nie lubię, nie lubię, jak mi się moja robota nie podoba.

 Drugiego wieczoru coś jednak powstało. W stosunku do planów to praca, można powiedzieć, minimalistyczna ☺ 

*  *  *

Witam z radością w moich skromnych progach nową obserwatorkę: Halinę Rozynek